zwangerschap in verschillende landen

Zwanger is zwanger, ja, maar de manier hoe mensen met zwangerschap omgaan is nogal verschillend in verschillende landen. Laat ik wat voorbeelden geven uit eigen ervaring.

Zodra we de positieve zwangerschapstest in handen hadden, wilde Jorge zijn familie bellen. Ik stribbelde nog tegen met zwakke argumenten als “het kan nog mis gaan”, “je vertelt dat niet meteen” enzovoort, maar geen gehoor. Jorge zei juist: “We moeten het juist nu al vertellen, want dan kan iedereen bidden dat het goed zal gaan!” Dus hij belt naar Argentinië, vertelt het blijde nieuws, en omdat zijn nichtje het direct op Facebook zette, voelde ik me genoodzaakt om het dus ook maar in Nederland aan mijn nabije familie te vertellen, zodat ze het niet via anderen zouden horen.

Ik had gedacht dat in Guatemala zwanger zijn geen big deal zou zijn, omdat daar alle vrouwen om de haverklap zwanger zijn. Maar wat me verbaasde, is hoezeer men voor mij zorgde vanaf het prilste begin van de zwangerschap... lees verder...

Zodra ik iets in mijn handen had snelden mijn collega´s toe om me te helpen tillen, anderen schoven mij delen van hun maaltijd toe, want ik moest vooral goed eten, stoelen werden altijd voor me klaargezet of leeggemaakt... echt geweldig!

In Nederland zie je het langzamerhand meer, dat mensen voor de geboorte al vertellen of het een jongen of een meisje is. Maar de naam is eigenlijk altijd een verrassing totdat de baby geboren wordt. Niet in andere landen. In Guatemala weet iedereen al weken, zoniet maanden, hoe ons meisje gaat heten. In intercultureel Amsterdam zie je heel goed het verschil. Nederlanders vragen uiteraard hoe het gaat, maar zouden nooit zomaar naar het geslacht vragen, laat staan de naam. Maar met alle ´medelanders´ die we tegenkomen, zijn de eerste vragen in een gesprek als volgt: Hoe gaat het? Wanneer komt het? Is het een jongen of een meisje? Hoe gaat het heten? Zonder uitzondering vragen ze dat allemaal!

We hebben trouwens in ruraal Guatemala ook wel het tegenovergestelde meegemaakt: dat we op kraamvisite gingen, en vroegen hoe de baby heette, maar die had, zelfs dagen na de geboorte, nog geen naam...

Wist je trouwens dat geboortekaartjes iets typisch Nederlands is, en dat bijna in geen enkel ander europees land thuis kan bevallen? Kraamzorg is ook zoiets... Aan de andere kant wordt er in veel landen gewoon zonder medische reden gekozen voor een keizersnede, volgens mij kan dat in Nederland weer niet zomaar.

Dus... heel veel verschillen over de wereld heen. Om dan over alle bakerpraatjes nog maar niet te spreken!