Op de maandag voor Pasen stonden we bij het grafje van Esther, een babietje dat maar tweeenhalf uur heeft geleefd. De week voor Pasen hier is de Semana Santa, de Heilige Week. Pasen zelf wordt hier nauwelijks gevierd. Lees verder over de verschillende bijzondere, vreemde of interessante gebruiken rondom deze dagen.
Esther was het dochtertje van de ASELSI-dokter Daniel (USA) en zijn vrouw Aurelia (Mex). Na 6 maanden zwangerschap werd ze geboren, 2 pond zwaar (of licht). Ze ademde niet op eigen kracht. De dokters hebben gedaan wat ze konden, maar haar ouders moesten haar laten gaan. Ze besloten de volgende dag in het ziekenhuis (Aurelia was opgenomen omdat het een keizersnee was) een korte dienst te houden, waarin ze uitspraken dat ze God vertrouwden, zelfs in deze omstandigheden. Daarna werd het kindje officieel begraven. Ook bij het graf sprak Daniel zijn vertrouwen op God uit, en wilde hij dat er lofliederen gezongen werden!!! Wauw. Een bijzonder verschil met in Nederland is dat hier het graf echt gedicht wordt, met iedereen eromheen. Alle dichtbijstaande familie en vrienden gooien eerst een schop zand in het graf, waarna vrijwilligers de scheppen overnemen en het graf volledig dichten. De dood is daardoor duidelijker vind ik, en niet “weggeschoven”. Het is hier overigens niet de gewoonte om vroeggeboren kindertjes een echte begrafenis te geven, dat was in dit geval de wens van de ouders.
De Semana Santa is in de katholieke traditie de belangrijkste week van het jaar, waarin het lijden en sterven van Christus wordt herdacht. In Guatemala is deze goede gewoonte echter zo vol van andere gewoontes, dat je door de poespas zou vergeten waar het echt om draait. In deze week zijn er ontzettend veel processie, waarbij een afbeelding de lijdende Jezus door de straten wordt gedragen. Er wordt van gekleurd zand en bloemen “straatbekleding” gemaakt, waar de mensen uren mee bezig zijn. De processie gaat daar dwars overheen, waarbij het hele kunstwerk wordt vernield.
Dan wordt er in deze week ontzettend veel brood met honing gegeten. Mensen maken het klaar, brengen het naar alle buren en vrienden, en eten het, vooral donderdag en vrijdag. Niemand kan me vertellen wat de betekenis daarvan is. Verder wordt hier in Chichicastenango vrijdagnacht “Judas verbrand”. Stropoppen worden op verschillende plekken opgehangen en door de jeugd in brand gestoken.
De tegenreactie van de evangelische (protestante) kerken, die al die katholieke gewoonten maar afgodenverering vinden, is om dan maar helemaal niets te vieren. Geen diensten op Goede Vrijdag, en op Paaszondag is er de normale kerkdienst, maar over het algemeen preekt de voorganger niet eens over Pasen! Wij zijn dus maar naar de Amerikaanse kerk gegaan, want we wisten dat daar wel een paasdienst was, met lofliederen voor de opgestane en levende Heer. ´s Middags kwamen we bij elkaar met alle zendelingen uit Chichicastenango (meest amerikanen), om samen lunch te houden. Voor de kinderen waren er paaseieren verstopt tussen de struiken… daar komen de amerikaanse gewoonten om de hoek kijken….! Wel bijzonder he, dat elk land zijn eigen gebruiken heeft, waar je nooit over nadenkt totdat je met andere gebruiken in aanraking komt. Het verbreedt wel degelijk je horizon. Wijzelf leven denk ik als een mix tussen Guatemalteeks, Argentijns, Nederlands en Amerikaans. Hopelijk weten we alle goede dingen uit de culturen te halen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten